ΜΑΡΙΑ Γ.

Απ'το σκοτάδι στο φως!

Ανάσταση! Η κορύφωση του θείου δράματος και η μεγαλύτερη γιορτή της Ορθοδοξίας.
Αλήθεια…πόσες φορές δεν έχουμε παρομοιάσει τις δυσκολίες μας με την "βδομάδα των παθών" ή ακόμα περισσότερες με τον Γολγοθά.
Και αυτό είναι μία πραγματικότητα, διότι ο κάθε άνθρωπος κουβαλάει τον δικό του σταυρό και τον σέρνει στον δικό του Γολγοθά.
Και όλοι μας περιμένουμε την Ανάσταση που θα μας βοηθήσει να γιατρέψουμε τις πληγές μας.

Είμαι η Μαρία, η μητέρα του Στέλιου και σήμερα θα σας μιλήσω για μένα και για τον δικό μου Γολγοθά αλλά και την δική μου Ανάσταση.

Πίστευα πως στην ζωή μου είχα ξεπεράσει πολλά εμπόδια, αλλά δεν είχα συναντήσει ακόμα το μεγαλύτερο. Την σχέση του παιδιού μου με τις ουσίες.
Ένα εμπόδιο που έμοιαζε να είναι ανυπέρβλητο, που ο χρόνος σε καμία περίπτωση δεν ήταν υπέρ μας και έπρεπε να βγούμε στην δράση…
Όταν το ανακάλυψα ένιωσα σα να διαλύθηκε όλος μου ο κόσμος.

Συνειδητοποίησα πως το παιδί μου βρισκόταν σε κινδύνους που θα το οδηγούσαν ακόμα και στον θάνατο και εγώ έτρεμα μόνο με την σκέψη. Όλη η οικογένεια βρέθηκε σε πολύ δυσμενή θέση και άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια όλα μας τα προβλήματα που με μεγάλη επιμέλεια κουκουλώναμε τόσα χρόνια. Κλυδωνίζονταν τα σαθρά θεμέλια του σπιτιού μας…γιατί σαθρά ήταν.
Γιατί οι άνθρωποι έχουμε αυτή την τάση, να εθελοτυφλούμε. Αρνούμαστε να δούμε το πρόβλημα και δεν θέλουμε να ξεβολευτούμε.
 
Ωστόσο παρά τις δυσκολίες μεταξύ μας υπήρχε πάντα ένας και μόνο κοινός στόχος. Να σώσουμε το παιδί μας. Να έχει μια δεύτερη ευκαιρία στην ζωή, στην χαρά και στην αγάπη• και όλα αυτά θα έπρεπε να γίνουν επιλογή του.
Με μεγάλη ανακούφιση ο Στέλιος επέλεξε την Ζωή και εισήχθη στην κοινότητα.
Το πρώτο πράγμα που έμαθα στην Στροφή είναι πως ο δρόμος δεν θα είναι εύκολος. Κι όπως πολύ σοφά είπε ο Αποστόλης από την ομάδα αδελφών, χωρίς σταύρωση δεν υπάρχει Ανάσταση…

Τίποτα δεν σου χαρίζεται, τα πάντα τα κερδίζεις με την δουλειά που θα κάνεις με τον εαυτό σου. Συνεχώς έρχομαι αντιμέτωπη με τα λάθη μου, με τις λάθος επιλογές μου και κυρίως έρχομαι αντιμέτωπη με εμένα την ίδια, με τον χαρακτήρα μου. Κάνοντας μια βαθιά ανασκόπηση, ανακαλύπτω όλα τα αγκάθια και τις τοξίνες και πρέπει να τα αποτινάξω. Πρέπει να αναγεννηθώ κυριολεκτικά μέσα από τις στάχτες μου.
Ο δρόμος δεν είναι ομαλός και ούτε είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Θα πέσεις πολλές φορές και όσες πέσεις άλλες τόσες θα πρέπει να σηκωθείς. Θα γονατίσεις, θα λυγίσεις αλλά θα πρέπει να βρεις την δύναμη να ξανασταθείς στα πόδια σου, να μην παρεκκλίνεις ούτε ένα βήμα από τον στόχο σου.
Στην οικογένεια της Στροφή δεν θεωρείται τίποτα δεδομένο. Όλα αποκτούνται με πολύ προσωπική δουλειά και σου δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσεις τον εαυτό σου, να αποτινάξεις όλα όσα σε βαραίνουν και να ανακαλύψεις συναισθήματα που τα είχες θάψει βαθιά στην ρωγμή του χρόνου, ώστε να αντέχεις.
Όλα αυτά τα θαύματα μπορούν να γίνουν μόνο στην Στροφή, εδώ σου δίδεται η ευκαιρία να αναδυθούν όλα τα όμορφα συναισθήματα.

Η διαφορά στον δικό μας Γολγοθά είναι πως δίπλα μας δεν στέκονται άνθρωποι αδιάφοροι αλλά άνθρωποι που έχουν περάσει από τον ίδιο δρόμο με μας, που οπότε λυγίσουμε είναι εκεί για να μας δώσουν τα χέρια τους να σηκωθούμε, να μας σφίξουν στην αγκαλιά τους και να μας στηρίξουν, να μας βοηθήσουν να δούμε τα λάθη μας και να τα διορθώσουμε.
Άνθρωποι που έχουν αφιερώσει την ζωή τους με μοναδικό σκοπό την δική μας ανάταση.
Και όλη αυτή η πορεία αποτελεί μονόδρομο για όλους μας. Είναι η δεύτερη ευκαιρία που μας δόθηκε στο παιδί μου αλλά και σε μένα την ίδια για μια καλύτερη και καθαρή ζωή, με καθαρές αξίες, με αγάπη και με πολύ φως.

Και αν μέχρι πριν πίστευα πως εμείς φέραμε τον Στέλιο στην Στροφή η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Ο Στέλιος μας έφερε στην Στροφή διότι παρουσίασε τα συμπτώματα τής δυσλειτουργικής μας οικογένεια.

Στην Στροφή επαναπροσδιορίζονται τα πάντα καθώς και η σχέση σου με το παιδί σου. Πίστευα πως η σχέση μου με τον Στέλιο ήταν καλή, πάρα τα όποια προβλήματα υπήρχαν. Έκανα λάθος.
Προσπαθώ να χτίσω από την αρχή την σχέση μου με τον παιδί μου. Να βάλουμε καινούριες, γερές βάσεις και πάνω σε αυτές να αναγεννηθεί η σχέση μας, με αγνά συναισθήματα χωρίς εγωισμούς και βολέματα. Με ειλικρίνεια και αγάπη. Γιατί ο μόνος οδηγός σε όλη αυτή την πορεία είναι η αγάπη.
Να αφήσουμε τα λάθη στο παρελθόν να προχωρήσουμε στο παρόν με αισιοδοξία και να φτιάξουμε ένα καλύτερο μέλλον.
Να με εμπιστεύεται και να ξέρει πως όσο είναι καθαρός και με καθαρές αξίες στην ζωή του θα έχει την στήριξη μου στα πάντα.

Μετά τον Γολγοθά ακολουθεί η Ανάσταση όπου για τον καθένα μας σημαίνει κάτι διαφορετικό.
Για μένα Ανάσταση σημαίνει η γαλήνη, η ψυχική ισορροπία, η ειλικρινή αγάπη μέσα σε μια οικογένεια, η εμπιστοσύνη. Ανάσταση είναι η σωτηρία της ψυχής μας, η σωτηρία του παιδιού μου! Να το δω να ολοκληρώνει την πορεία του και συνάμα να έχει κερδίσει την ζωή του.
Ανάσταση είναι για μένα η αποκατάσταση της σχέσης μας.

Θυμάμαι το προηγούμενο Πάσχα μας…ανασφάλεια, προδοσία, αδικία, δειλία, φόβος ήταν τα συναισθήματα που επικρατούσαν. Κανείς δεν μίλαγε με κανέναν, κανένας δεν εμπιστευόταν κανέναν και πολύ μεγάλη θλίψη. Στο σπίτι μας είχε πέσει βαθύ σκοτάδι.Το παιδί μου ήταν ακόμα εκτός κοινότητας. Ο φόβος και η ανασφάλεια πρωταγωνιστούσαν. Όχι, εμείς πέρσι δεν ζήσαμε ούτε Ανάσταση ούτε Πάσχα, μόνο την βδομάδα των παθών ζήσαμε.

Φέτος όλα ήταν διαφορετικά… φέτος τα ζήσαμε όλα σε όλο τους το μεγαλείο. Το παιδί μου είναι στην κοινότητα, ζει με πολύ αγάπη είναι ασφαλή και καθαρό. Είχαμε την ευτυχία να ζήσουμε ένα από τα ωραιότερα Πάσχα της ζωής μας ή για να τοποθετηθώ πιο σωστά νιώθω σα να γιόρτασα το Πάσχα αληθινά για πρώτη φορά στην ζωή μου και γεμάτη από συναισθήματα! Μαζί με την κοινότητα, τους θεραπευτές και τους γονείς. Περάσαμε όλη μας την μέρα με ανθρώπους για τους οποίους νιώθουμε αγνά και όμορφα συναισθήματα, περάσαμε χρόνο μαζί με τα παιδιά μας και στο τέλος της ημέρας μοιραστήκαμε όλοι μεταξύ μας το συναίσθημα που νιώθαμε.
Ανθρώπους που τους γνωρίσαμε στο πρόγραμμα της Στροφής και είναι πλέον οικογένεια μας.

Που προχωράμε μαζί στον ίδιο δρόμο, μοιραζόμαστε τόσο τις χαρές μας όσο και τις δυσκολίες μας, που στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Ο Στέλιος έχει κλείσει σχεδόν 11 μήνες καθαρός και εγώ νιώθω την Ανάσταση μέρα με την μέρα. Κάθε μέρα και ένα βήμα προς το φως, ένα βήμα προς την ζωή.

Γιατί Ανάσταση για μένα είναι το πέρασμα από το σκοτάδι στο φως. Κι αυτό ακριβώς συμβαίνει στην Στροφή και θα είμαι πάντα ευγνώμων για όλα όσα μου δίνονται απλόχερα και με ανιδιοτέλεια!!!

Έχω επιλέξει το τραγούδι του Γιάννη Κότσιρα με τίτλο "Φως".
Εύχομαι σε όλους να λούζεται η ζωή τους με άπλετο φως και τα σκοτάδια να αποτελέσουν οριστικό παρελθόν.
 

ΞΑΝΘΗ Λ.

Η αναγέννηση του γιου μου
Ένα τηλεφώνημα από τον Γιώργο Β. από το ΚΣΕ με το οποίο μου ανακοίνωσε τη θετική απόφαση του Θοδωρή να ενταχθεί στο πρόγραμμα της Στροφής, ήταν να σαν βίωνα την Ανάσταση και ας ήταν μόνο Γενάρης. Μια έντονη συγκινησιακή κατάσταση πλαισιωμένη από το συναίσθημα της αισιοδοξίας, της ελπίδας και της πίστης στο θαύμα της Ζωής ήταν αυτό που βίωσα στο μέγιστο βαθμό….νίκησε η ζωή ….και ήταν μόνο η αρχή..
Το θεραπευτικό πρόγραμμα της κοινότητας και η συμμετοχή μου στην ομάδα των δοκίμων προσφέρει απλόχερα ευκαιρίες να βιώσω το θαύμα της Ανάστασης, το θαύμα της νίκης της Ζωής και της κατατρόπωσης του εχθρού που στη δική μας περίπτωση είναι η χρήση, η εξάρτηση και οι ουσίες που μπήκαν στις ζωές των παιδιών μας και τις κυρίευσαν.
Ως γονέας βίωσα την Ανάσταση του γιου μου και της οικογένειάς μου. Περάσαμε και εμείς μέσα από το Γολγοθά της προσπάθειας, της απογοήτευσης, της θλίψης, του πόνου και των δυσκολιών. Δεν υφίσταται η Ανάσταση χωρίς έναν Γολγοθά να προηγείται αυτής. Δεν βιώνεται το υπέρτατο συναίσθημα της Ανάστασης χωρίς ένα σταυρό που πρέπει να σηκώσουμε και να υποφέρουμε από το βάρος του.
Τις άγιες αυτές μέρες ο Χριστός ανασταίνεται και μας δείχνει το δρόμο: μόνο μέσα από τον πόνο έρχεται η χαρά, μέσα από τις δυσκολίες έρχεται η λύτρωση. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα νιώσουμε τη χαρά της ζωής, το φως που πλημμυρίζει τις ψυχές μας αλλά και τα πρόσωπα των παιδιών μας, τα οποία απαλλαγμένα από κάθε είδους εξαρτήσεις βαδίζουν το μονοπάτι της καθαρής Ζωής, κερδίζουν την ανάσταση της ζωής τους και την ανάταση του χαρακτήρα τους. Η διαδικασία της αναγέννησης είναι επώδυνη αλλά αξίζει τον κόπο…
Το βράδυ της Ανάστασης ο θάνατος υποκύπτει. Στην κοινότητα όμως συντελείται καθημερινά το θαυμαστό γεγονός της Ανάστασης και η υποψία του θανάτου κατατροπώνεται ανελλιπώς. Μέσα από δοκιμασίες ματαίωσης, κούρασης σωματικής αλλά και ψυχικής, μέσα από την αμφισβήτηση και την παραίτηση τα παιδιά μας βαδίζουν τον Γολγοθά με κατεύθυνση την Ανάσταση της ζωής τους. Έχοντας ίσως νιώσει την προδοσία, την απελπισία και την εγκατάλειψη εκτιμούν στη Στροφή τις αληθινές σχέσεις με χαρακτηριστικό γνώρισμα το νοιάξιμο, τη φροντίδα και τη συνεργασία χωρίς συμφέρον και ανταλλάγματα. Με το νέο χαρακτήρα τους μπορούν να βιώνουν την Ανάσταση σε καθημερινή βάση μέσα από τις επιλογές τους και τις συναναστροφές τους και η οποία αποτελεί το αποτέλεσμα των συνειδητών επιλογών τους και όχι ένα τυχαίο γεγονός.
Θαύματα δεν είναι ο διαχωρισμός της θάλασσας και η φλεγόμενη βάτος αλλά όλη αυτή η διαδικασία που συντελείται στην κοινότητα με πρωταγωνιστές τα παιδιά μας. Η ζωή που νικά τη χρήση, η ζωή που κερδίζει τη μάχη με την εξάρτηση και το φόβο, το φως που αναδύεται από όλες τις θεραπευτικές τους διαδικασίες και δίνει πίσω στο Θοδωρή αλλά και σε όλα τα παιδιά το δικαίωμα να ονειρεύονται και να εκπληρώνουν τους στόχους τους με πίστη και δύναμη μακριά από τα σκοτάδια του μυαλού τους. Τα θαύματα γίνονται αρκεί να τα πιστέψεις!
Το τραγούδι που έχω επιλέξει είναι το « Μαζί σου στο φως» και το αφιερώνω στους γιούς μου με την υπόσχεση ότι θα είμαι δίπλα τους στο μονοπάτι της ζωής τους για να τους βοηθώ να βγαίνουν στο φως όταν θα πλησιάζει η σκοτεινιά. Το αφιερώνω επίσης σε όλους τους γονείς που παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις να κρατήσουμε τα παιδιά μας στο Φως και στη χαρά της ζωής.
 

ΒΙΒΗ Κ.

Πάθη και λύτρωση

     Κάθε χρονιά προσπαθώ να ζήσω τα πάθη και την Ανάσταση του Χριστού σε απόμερα κατανυκτικά εκκλησάκια. Οι νυχτερινές ακολουθίες μέσα στις ευωδιές του έαρος ακουμπούν παλιές λύπες κι αμαρτίες που με βαραίνουν. Δίπλα δίπλα οι πιστοί, μοιραζόμαστε φόβους, χαρές, που γλίστρησαν μέσα από τα χέρια μας. Τον πόνο της απώλειας που κάποτε δεν έχει γιατρειά. Δάκρυα που σταλάζουν ήσυχα σε αγαπημένες παρειές και γίνονται μαργαριτάρια στο φως των κεριών που μοσχοβολούν μέλισσες. Ο υιός του Θεού επί ξύλου  κρεμάμενος, ματωμένος, δαχτυλοδεικτούμενος, σε κρανίου τόπο,  με τη σκοτεινή συντροφιά των αποδιοπομπαίων.
      Και ο δικός μας αγαπημένος μπορεί να ζει το μαρτύριο. Και δεν το πήραμε είδηση πώς έγινε το κακό. Μας αποπροσανατόλισε ο επιούσιος του τραπεζιού. Λησμονηθήκαμε και αφήσαμε πίσω τον επιούσιο  της ζωής, την αγκαλιά της καρδιάς. Ξύλινα λόγια, ξύλινα χέρια,  ξύλινα καθήκοντα. Και οι γιοι μας και οι κόρες μας σταυρώνονται στις σκοτεινές γωνιές,  πραγματικές ή διαδικτυακές.  
      Να ικετεύσουμε, να ζητήσουμε την ευσπλαχνία της μοίρας, του κόσμου, των γιατρών, των φίλων μας; να ζητήσουμε τη συνδρομή του κόσμου, της κοινωνίας ολόκληρης που σηκώνει τα χέρια ψηλά κι αυτή; Τις μεγάλες και τις μικρές καθημερινές Παρασκευές παίρνουμε τους δρόμους για τα σταυρωμένα μας τέκνα. Δεν έχει απόκριση καμιά από πουθενά.
     Στις εκκλησιές με τον επιτάφιο ο πόνος για το συμβολικό μας γιο έχει ελπίδα. Ο στοργικός Πατέρας θα τον νοιαστεί. Η Ανάσταση έρχεται για το γιο του Θεού. Μα τι θα κάνουμε εμείς, θνητοί άνθρωποι, για τους σταυρωμένους γιους και τις θυγατέρες μας;
     Πιο πολύ από τις χαρμόσυνες καμπάνες και τις φωτοχυσίες του Πάσχα η καρδιά μου αναγαλλιάζει  με τη μακριά διαδρομή της δικής μας Λαμπρής. Χιλιάδες άνθρωποι, μυριάδες οικογένειες που παλεύουμε τον Άδη της χρήσης. Κρατώντας μικρά κεράκια ζυμωμένα με ελπίδα, πίστη στην καθαρή ζωή και ατσαλένια πίστη στη γλύκα της ζήσης και της αγάπης. Πιασμένοι σφιχτά με τις ζεστές μας αγκαλιές. Στο μαγικό εκκλησάκι της Στροφής μας.
Αντί τραγούδι διάλεξα μερικούς σκόρπιους στίχους από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Δ. Σολωμού. Τους αφιερώνω σε όσους παλεύουμε για καθαρή ζωή.
 Έστησ’  ο  Έρωτας  χορό  με  τον  ξανθόν  Απρίλη
Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη,
Η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι·
Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κραίνει·
 Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει.
Τρέμ' η ψυχή και ξαστοχά γλυκά τον εαυτό της.
Μ' όλον που τότ' ασάλευτος στο νου μ' ο νιος εστήθη,
Κι είχε τον ήλιο πρόσωπο και το φεγγάρι στήθη.
Πάντ' ανοιχτά, πάντ' άγρυπνα, τα μάτια της ψυχής μου.
Ολίγο φως και μακρινό σε μέγα σκότος κι έρμο.
Φως που πατεί χαρούμενο τον Άδη και το χάρο.
Κι άνθιζε μέσα μου η ζωή μ' όλα τα πλούτια πόχει
Σε βυθό πέφτει από βυθό ως που δεν ήταν άλλος·
Εκείθ' εβγήκε ανίκητος.
 Η δύναμή σου πέλαγο κι η θέλησή μου βράχος.
Άστραψε γέλιο αθάνατο, παιγνίδι της χαράς του,
Στο φως της καλοσύνης του, στο φως της ομορφιάς του.
 

 
ΣΤΑΜΑΤΙΚΗ Α.

«ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΤΑΣΗ ΨΥΧΗΣ».

Ανάσταση για μένα σημαίνει λύτρωση ψυχής και σώματος από πόνο από θλίψη. Σημαίνει βάλσαμο και γιατρειά! Σημαίνει να σκορπίζεις αγάπη και να παίρνεις αγάπη.
Μέσα από την Ανάσταση έρχεται η ανάταση ψυχής. Αυτή την ανάταση ψυχής την ένιωσα και εγώ και το παιδί μου να γίνεται εδώ στη Στροφή. Σε ευχαριστώ Στροφή! Σε ευχαριστώ παιδί μου και σε αγαπώ πολύ! Μέσα από τη Στροφή βγήκαμε από το Γολγοθά και μπορέσαμε και εγώ και το παιδί μου εδώ και 5 χρόνια να βρούμε τον ίσιο δρόμο και να βγούμε από το σκοτάδι στο φως.
Μέσα από λόγια που γλυκαίνουν τον πόνο μέσα από τις καλές πράξεις που γίνονται βάλσαμο έρχεται η Ανάσταση. Μετά από έναν Γολγοθά, μετά από έναν αγώνα έρχεται αυτή η χαρά. Η χαρά της Αναστάσεως. Έτσι η ζωή γίνεται όμορφη, χαρούμενη και φωτεινή!!
Αυτό το μήνυμα περνάει η Στροφή μέσα από τη φωνή των παιδιών τη φωνή των γονιών και τη φωνή των θεραπευτών! Όλοι μαζί ενώνουμε τις φωνές μας για ένα και μοναδικό στόχο την καθαρή ζωή! Αφήνουμε πίσω τα πικρά λόγια, τις στεναχώριες, τις ματαιώσεις, την προδοσία και ότι μας πλήγωσε. Στο τέλος μετά από αυτό τον αγώνα έρχεται η αισιοδοξία η αγάπη, η πίστη, η ελπίδα και η χαρά!!!!!
Ανάσταση λοιπόν στις ψυχές μας για ένα νέο ξεκίνημα για κάτι καινούργιο με όμορφους στόχους και ιδέες! Χριστός Ανέστη!
Διάλεξα το τραγούδι «Προδοσία» με τον Γιάννη Κότσιρα.

Καλή ακρόαση και καλή συνέχεια! Σας ευχαριστώ!
 

ΘΕΟΔΩΡΑ Δ.

Από την προδοσία στην Ανάσταση!

Καλησπέρα σας και Χρόνια πολλά, είμαι η Δώρα. Η προδοσία είναι φοβερή απογοήτευση όταν την βιώνεις. Όταν έχεις εμπιστευτεί, όταν έχεις δείξει ενδιαφέρον, όταν έχεις εκθέσει τον εαυτό σου απέναντι σε κάποιον, τότε η προδοσία σε στιγματίζει.

Η προδοσία έχει άμεση συγγένεια με τη φιλία, την εμπιστοσύνη, τη συγγένεια, το συμφέρον, την ιδιοτέλεια, τη ζήλια και φυσικά την εκμετάλλευση.

•    Ο Ιούδας εκμεταλλεύτηκε την ιδιότητά του ως μαθητής του Χριστού και τον πρόδωσε για τριάκοντα αργύρια!
•    Ο Εφιάλτης οδήγησε τους Πέρσες στα νώτα των Σπαρτιατών του Λεωνίδα αποτελώντας το οικουμενικό πρόσωπο της προδοσίας αλλά και της υπέρτατης ύβρης έναντι της πατρίδας.
•    Άλλοι, χρησιμοποιούν το επάγγελμά τους και τη δύναμη της γνώσης και εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους οι οποίοι τους εμπιστεύονται.
•    Ο φίλος / φίλη, μερικές φορές ο συγγενής, που σε εκμεταλλεύεται προς δικό του όφελος. Η πικρία, ο πόνος αυτός που νοιώθεις όταν βιώνεις την προδοσία.

Ο Ιούδας, ο Εφιάλτης, πλήρωσαν το θανάσιμο έγκλημα της προδοσίας. Το τέλος τους ήταν αντάξιο του προδοτικού τους βίου. Οι σημερινοί προδότες πέφτουν σε μόνιμη κατάθλιψη και υποφέρουν απ’ αυτή την ψυχική ασθένεια μέχρι την τελευταία πνοή της ζωής τους.

Ιούδες και Εφιάλτες δεν λείπουν από πουθενά, να το θυμάστε, δική μας επιλογή είναι ποια πλευρά θα ακολουθήσουμε, τι θα πράξουμε όταν βρεθούμε αντιμέτωποι με την προδοσία, η οποία είναι μία από τις χειρότερες εγκληματικές πράξεις της ανθρωπότητας.

Πολλοί από μας αυτές τις ημέρες βιώνουμε συναισθήματα έντονα. Ζήσαμε τον εφιάλτη τον ναρκωτικών, πονέσαμε αλλά τον παλέψαμε. Περάσαμε από καταστάσεις δύσκολες που μας ωρίμασαν. Η προδοσία είναι και αυτό ένα από τα συναισθήματα που μας πόνεσε.

Ο Χριστός με τη Σταύρωσή του και την Ανάσταση, διαιώνισε την ΑΓΑΠΗ μέσω της χριστιανοσύνης.
Πάσχα σημαίνει αγάπη, συγχώρεση, απελευθέρωσή από την αμαρτία και το θάνατο. Δικό μας μέλημα είναι η γαλήνη της ψυχής μας, η συγχώρεση και η διακριτική απομάκρυνση μας.
Ας αφήσουμε τους προδότες στις ερινύες τους και στα χέρια του Θεού.

Διάλεξα να ακούσουμε το «Ω Γλυκύ μου Έαρ» με την Ειρήνη Παππά και τον Βαγγέλη Παπαθανασίου.

ΣΙΣΣΥ Α.

Ανάσταση Ψυχής

Τα σκοτάδια μέσα μου.

Το να βρεις τον εαυτό σου, να ζεις με τις αξίες σου, να ανακαλύψεις και να αγκαλιάσεις την ουσία της ζωής και εν τέλει να αναστηθείς- να ξανασταθείς στα πόδια σου- δεν είναι κάτι που μπορείς να το μάθεις θεωρητικά. Όλοι, μα όλοι, θα περάσουμε από κάποιο σκοτάδι. Σκοτάδι ψυχής. Κάποιες φορές από επιλογές δικές μας και κάποιες φορές δεχόμενοι τα αποτελέσματα από επιλογές άλλων. Και όταν αυτοί οι άλλοι είναι οικογένειά σου και έρθει η στιγμή που αρχίζεις να πληρώνεις το τίμημα αυτών των επιλογών, κάπου εκεί καταλαβαίνεις πόσο μπλεγμένα είναι τα πράγματα.

Έκανε λάθος επιλογές για παράδειγμα το παιδί σου, αλλά έκανες κι εσύ λάθος επιλογές… συμπεριφοράς, προτεραιοτήτων… Αυτές, με τα χρόνια, μπλέχτηκαν σαν κουβάρι και κάποια στιγμή σου χτυπάει την πόρτα κάτι ασύλληπτο και πρέπει να το αντιμετωπίσεις. Γιατί, συνήθως, κάτι δυνατό συμβαίνει για να δεις ξεκάθαρα την πραγματικότητα. Κι επειδή η τάση του ανθρώπου είναι να τα θέλει όλα εύκολα, στην αρχή ελπίζεις να είναι κάτι που θα τελειώσει γρήγορα. Κάτι που το πρόλαβες. Αλλά δε είναι…

Και κάπου εκεί αρχίζει να αχνοχαράζει η πραγματικότητα. Βλέπεις πού σε οδήγησε η ψυχή σου που την άφησες μόνη και αβοήθητη και βυθίστηκε στα σκοτάδια. Και θρηνείς γι’ αυτήν. Και θυμώνεις, τα ρίχνεις στους άλλους. Φταίει το παιδί… όχι, δεν φταίει αυτό… φταίνε οι παρέες που το παρασύρανε… Θες να φταίει κάποιος άλλος. Να τα ρίξεις όλα πάνω του, να τον μαλώσεις ή να τον απομακρύνεις και όλα να γίνουν καλύτερα από πριν.

«…απελθέτω απ΄εμού το ποτήριον τούτο…» είπε ακόμη και ο Χριστός με την ανθρώπινη φύση του στο όρος των ελαιών λίγο πριν ξεκινήσει η εβδομάδα των Παθών. Σε αυτό το σημείο, εμείς οι άνθρωποι, θέλουμε βοήθεια, στήριξη, καθοδήγηση από ειδικούς. Χρειάζεσαι ανθρώπους να σε βοηθήσουν να κάνεις ενδοσκόπηση και να πάρεις την ευθύνη του εαυτού σου…εγώ θέλω μια καλύτερη ζωή, την αξίζω. Τα «μαύρα» γεγονότα ήταν η αφύπνισή μου. Θα κάνω την δουλειά που χρειάζεται. Θα πέσω, θα σηκωθώ, θα πονέσω, αλλά θα τα καταφέρω.

Όπως βοήθησε εμένα η Στροφή τότε, μέσα στα σκοτάδια και τον φόβο μου, να δω μια ακτίνα από φως. Και την άρπαξα γερά. Πέρασα την δική μου εβδομάδα των Παθών. Αισθανόμουν ότι έβγαινα από τις δυνάμεις μου. Όσο όμως προχωρούσα ανακάλυπτα ότι είχα και άλλες δυνάμεις. Και όσο προχωρούσα έσκιζα α σκοτάδια. Πάτησα τον εγωισμό μου, που στεκόταν σαν τείχος μπροστά μου. Όταν έκανα κάτι λάθος, άρα επικίνδυνο, δε το καταλάβαινα αμέσως. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου, όμως, να μην θίγομαι, αλλά να προσπαθώ.

Άκουσα σκληρά λόγια και δύσκολες προτροπές από τους θεραπευτές. Η παλιά Σίσσυ θα αντιδρούσε, θα έψαχνε για δικαιολογίες ή θα θύμωνε… η νέα Σίσσυ, όμως, όταν της μιλούσαν τους κοίταζε στα μάτια και αναγνώριζε την αγωνία τους να τους αφήσει να την βοηθήσουν. Ήταν ειλικρινείς. Ό, τι έλεγαν έβγαινε από τις γνώσεις τους, αλλά και από την καρδιά τους.
Έτσι, η δική μου εβδομάδα των Παθών απέκτησε άλλο χρώμα. Είδα πως όλα τα χρόνια νόμιζα πως για να είμαι άξια και σωστή, έπρεπε να τα κάνω όλα μόνη μου. Πως πίσω από το πλέγμα ανασφάλειας και ενοχών που είχα δημιουργήσει, ακόμη και η αγάπη μου ξεθώριαζε.

Εδώ, όμως, στη Στροφή, έριξα φως στα σκοτάδια μου. Αναδύθηκα και στην ζωή μου μπήκαν τα χρώματα. Εμπιστεύτηκα και έμαθα να ζητάω βοήθεια. Είχα οδηγούς, αλλά και συνοδοιπόρους που στηρίζαμε ο ένας τον άλλον. Έμαθα να ανοίγω ό, τι με δυσκολεύει, πριν αυτό γίνει πρόβλημα και κακοφορμίσει. Έμαθα να μην φοβάμαι τα δύσκολα, να μην βολεύομαι, να μην κρύβομαι. Και βίωσα το θαύμα της δικής μου Ανάστασης.

Έχω πια ένα παιδί καθαρό, μια οικογένεια ενωμένη και την ψυχή μου γαληνεμένη. Και την γαλήνη αυτή την βιώνω ως απόρροια της δικής μου εσωτερικής δύναμης, την οποία κατέκτησα.
Ξέρω πως όλοι μας αξίζουμε ό, τι καλύτερο. Και όσες φορές και αν χρειαστεί να μπω στα δύσκολα, θα το ξανακάνω. Πια, ξέρω τον τρόπο.

Κοιτάζοντας πίσω, ευγνωμονώ τη δική μου εβδομάδα των Παθών, για τα όσα μου δίδαξε. Και μετά την Ανάσταση κοιτάζω το μέλλον με αισιοδοξία, γιατί τα όσα διδάχθηκα δεν παρέμειναν θεωρία, αλλά έγιναν η ζωή μου στην πράξη.-