Είμαι μέλος της Ομάδας  “Αγκαλιάς”, και αν δεν κάνω λάθος, εδώ συναντιούνται τα επιμέρους βασικά Τμήματα του Προγράμματος:

Το Κέντρο Συμβουλευτικής (ο προθάλαμος της βασικής θεραπείας),

η Κοινότητα και οι Θεραπευτικές ομάδες των γονιών.

 

Το Κέντρο Συμβουλευτικής στο οποίο ανήκουν τα παιδιά που φιλοξενούνται και η ομάδα μας διατηρεί, άμεση και ανοιχτή συνεργασία – επικοινωνία μαζί του,

Η Κοινότητα, μέσω της υπεύθυνης του προγράμματος, με τον απόλυτο συντονισμό της ομάδας αλλά και την πλήρη εποπτεία του όλου αυτού έργου  και

Οι Θεραπευτικές ομάδες γονέων, εκεί από όπου έχουμε βγει και εμείς, τα μέλη αυτής της ομάδας. Αναλόγως της δουλειάς που έχουμε κάνει στις ομάδες μας, θα είναι και η υπηρεσίες που θα μπορέσουμε να προσφέρουμε.

 

Αισθάνομαι και νιώθω τη σοβαρότητα και τη βαρύτητα των υπηρεσιών που προσφέρουμε. Η ευθύνη είναι μεγάλη προς πάσα κατεύθυνση. Τόσο για το πρόγραμμα αλλά και για τους φιλοξενούμενους, είμαστε οι εγκεκριμένοι ως οι καταλληλότεροι γι΄ αυτό τον σκοπό.

Τελευταία, κάποιο φιλοξενούμενο παιδί στον ξενώνα, ενώ ήταν ζορισμένο πολύ, αναρωτήθηκε αν αυτά που λέμε και υποστηρίζουμε απεικονίζουν τις θέσεις του προγράμματος. Αυτό και μόνο φτάνει για να με κάνει να αισθάνομαι την μεγάλη ευθύνη της κάθε κουβέντας που θα κάνω μαζί του.

 

Στο τέλος της κάθε φοράς που είμαι στην φιλοξενία, αποχαιρετώ με μια ζεστή αγκαλιά που βγαίνει από την καρδιά μου. Αισθάνομαι την ανάγκη να επιβραβεύσω την θετική του προσπάθεια και για να φορτίσω τις μπαταρίες μου με την ικανοποίηση της εμπειρίας μιας ακόμα ημέρας φιλοξενίας.

Νιώθω ικανοποίηση και για την ευκαιρία που μου δίνετε, να συμβάλω στο ιερό αυτό έργο, της σωτηρίας της ζωής ενός έφηβου. Να είμαι δίπλα του στη δύσκολη αυτή στιγμή της μεγάλης του απόφασης. Να διατηρήσω το πλέον ασφαλές περιβάλλον για να βρει τον χώρο και τον χρόνο να σκεφτεί και να ανακαλύψει την πραγματική ομορφιά της ζωής. 

 

Το έργο αυτό η ομάδα μας το προχωράει στις συναντήσεις μας, με ανταλλαγή εμπειριών και απόψεων μεταξύ μας. Με τον τρόπο αυτό νιώθω ότι παίρνω μεγάλη βοήθεια στο να γίνομαι όλο και καλύτερος στις υπηρεσίες που καλούμαι να προσφέρω.

 

Αυτά που παίρνω είναι πολύ περισσότερα από αυτά που δίνω.

 

Το έργο που προσφέρει η ομάδα μας, είναι μοναδικό.

Αισθάνομαι υπερήφανος που ανήκω σ΄ αυτή την ομάδα.]

 

 

Η όλη προσπάθεια έχει  ρίσκο. Και εκεί κρύβεται η ομορφιά της. Γιατί και μέσα από την ακύρωσή της μπορώ ν’ αντλήσω πλούτο συναισθημάτων. Όταν δίνω την ευκαιρία σ΄ ένα παιδί και το στηρίζω για να πάρει την απόφαση του, μπορεί να αρνηθεί να συνεχίσει, να ακυρώσει τη δική μου προσπάθεια. Εκεί είναι το λεπτό σημείο. Ο  θυμός μου γίνεται δύναμη για να κατανοήσω και να εκτιμήσω κάτι που μπορεί λόγω του χρόνου να ξεχνώ. Αυτά που κατάφερα με το δικό μου παιδί.

Από την άλλη, όλη αυτή η ενέργεια και η ασφάλεια που ένιωσε το παιδί που αγκάλιασα πιστεύω ότι δεν πάει χαμένη. Είναι ένα φωτεινό σημάδι μέσα στα χρόνια της σκοτεινιάς του. Και μπορεί να μην το κάνει τίποτε. Νιώθω όμως να γίνομαι “υπεύθυνη” και  “δημιουργός” για κάτι ωραίο χαραγμένο μέσα του. ]

 

 

Είμαι μέλος στην ομάδα αγκαλιάς του Συλλόγου Οικογένειας από την σύστασή της. Είχα ήδη τελειώσει την πορεία μου στο πρόγραμμα και επρόκειτο να αποφοιτήσω, όταν η Ομάδα ανέλαβε τον ρόλο που έχει σήμερα. Για μένα η Ομάδα Αγκαλιάς, ήταν πρώτα απ’ όλα μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία να χρησιμοποιήσω όλα όσα έμαθα, απόκτησα και πήρα από την πορεία μου στο πρόγραμμα. Και μάλιστα με παιδιά που ενδεχομένως δεν έχουν μια δική τους οικογένεια να τα υποστηρίζει. Μου έδωσε μια ευκαιρία να ανήκω σε μια μεγαλύτερη, διαφορετική οικογένεια με περισσότερα μέλη. Είμαι σε μια ομάδα που αποτελείται από γονείς που προέρχονται από διάφορες βαθμίδες της θεραπευτικής διαδικασίας, ή που την έχουν ολοκληρώσει, πράγμα που μου προσφέρει συνεχώς καινούριες εμπειρίες. Βρίσκομαι εκεί που είναι η φυσική θέση όσων αναγνωρίζουν ότι η δύναμη που έχουμε απέναντι στην χρήση, δεν βρίσκεται πουθενά αλλού παρά στο «μαζί» και στην συνέχιση της διαδικασίας, όπως την περνάμε από τους παλαιότερους στους νεώτερους γονείς.

Ανήκω σε μια ομάδα, πράγμα που μου έλειψε μετά την ολοκλήρωση της θεραπευτικής διαδικασίας στο πρόγραμμα.

Και το σημαντικότερο είναι ότι βρίσκομαι σε μια ομάδα που δεν μ’ αφήνει να ξεχάσω ή να παραβλέψω, ότι το σπουδαιότερο μέσο που έχουμε για να βοηθήσουμε τα παιδιά που είναι στην χρήση, είναι η έμπρακτη αγάπη. 

Να γιατί πιστεύω ότι εγώ και οι συνταξιδιώτες μου ανήκουμε στην μεγαλύτερη, την καλύτερη και την σπουδαιότερη από τις ομάδες του Συλλόγου.

Γιατί είναι δύσκολο, αλλά μαζί μπορούμε και το κάνουμε.]

 

 

Μια ζεστή αγκαλιά για κάθε παιδί και κάθε γονιό που φιλοξενούμε. Μια ομάδα ευθύνης, καθαρότητας, ασφάλειας, εμπιστοσύνης, ζεστασιάς και εμπειρίας.

Κάθε παιδί που φιλοξενούμε είναι δικό μας παιδί.

Εδώ στο χώρο της Στροφής εγώ και η οικογένειά μου πήραμε τόσα πολλά ΚΥΡΙΩΣ ΟΜΩΣ εδώ πήρα τη ζωή του  παιδιού μου πίσω.

Είναι λοιπόν να δώσω κι εγώ κάτι σε αυτόν τον χώρο.

Στους νέους γονείς ένα χέρι να πιαστούν όπως έκαναν κάποιοι άλλοι γονείς για μένα. Στα παιδιά μια αγκαλιά και φροντίδα όπως στο δικό μου παιδί.

Στα νέα μέλη της ομάδας την εμπειρία μου και ένα στόχο. Να συνεχίσει η αλυσίδα με νέους κρίκους και με πολύ αγάπη.]